در شب هجران مرا پروانه ی وصلی فرست
ورنــــه از دردت جهـــــــــانی رابسوزانم چوشمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبســــــــت
باکمال عشق تو درعیـــــــن نقصــــــــــانم چوشمع
کوه صبرم نرم شــــــد چون موم دردست غمت
تادر آب وآتش عشقت گـــــــدازانم چوشمــــــع
سکوت دردی است سوزناک؛سکوت در تلاطم بی پایان فردا قلبت رابه آتش میکشد.پس سکوت کن تاآیندگان از خاکستر بسترت زندگی رابنویسند...
نظرات شما عزیزان: